5
hoog en wanneer het twee uur in de nacht
is, staat de zon weer hoog aan de hemel,
terwijl de temperatuur 72° is. Toch wisselt
deze zeer snel in het hoge noorden, want
om zeven uur in de ochtend lopen we te
bibberen van de kou en trekken alle warme
kledingstukken over elkaar aan.
In Kirkenes, een plaatsje ten zuidoosten
van de Noordkaap, hebben we 't gevoel van
de aardbol af te rollen. We zitten vlak bij de
Russische grens en je kunt je niet voorstel
len, dat we zo ver van honk zijn. Tot Ham-
merfest houden we het gevoel van op het
uiterste puntje te zitten, maar dan wennen
we er blijkbaar aan, dat we er toch niet af
vallen.
We leven een raar leven. Aan de stipte tijd
van do maaltijden weten we of het dag of
nacht is. Soms slapen we overdag en lopen
's nachts ergens in een dorpje, waar we
juist aangekomen zijn. Het is dan altijd
feestelijk, want de boot brengt nieuws en
mensen mee. 't Is voor ons zo vanzelfspre
kend, dat je twee keer per dag de postbode
aan de deur krijgt. Maar daar moeten ze
een week wachten en wat zul je dan in bed
's nachts, nee, dan loopt het dorp uit.
Op onze terugreis varen we langs verschei
dene rotsen, die namen dragen. Zo komen
we langs de „Gaatjesberg", een rots waar
goeder natuur wat mee gespeeld heeft,
Bant er zit door de hele berg heen een gat,
nat er op één of andere mysterieuze wijze
in is gekomen, maar niet kunstmatig. Dan
zijn er „de Zeven Zusters", zeven stuks
achter elkaar die een grote familieband vor
men. En niet vergeten „de Vogelberg", waar
het werkelijk wemelt van allerlei water
vogels. En dan nog „de Puddingberg", die
inderdaad de indruk wekt alsof hij een reu-
zenpudding is.
We nemen in gewicht toe, want de Noren
hebben heerlijke „flöte", dat is room. De
maaltijden aan boord en in de hotels zijn
wat vreemd, vooral de avondmaaltijd. Men
gaat eerst aan tafel. Langs een wand in
de eetzaal staan de heerlijkste dingen klaar
en de stewards er bij om af te snijden, waar
je trek in hebt. Er is veel visvangst in Noor
wegen en ook veel wild, kreeft en zalm is
er dus altijd en reebok eveneens. Wanneer
men dus zijn keus gemaakt heeft, wandelt
men met z'n bord in de hand naar de tafel
met eterij en gaat met het volle bord weer
naar z'n plaats terug. We noemen het de
rentafel, omdat er altijd mensen zijn die
denken, dat ze persé de eerste moeten zijn,
bang om niet aan hun trekken te komen.
De hele kust van Noorwegen heeft een speci
aal luchtje, want overal wordt vis gedroogd,
maar alles went, hoewel we er eerst een
zwaar hoofd in hadden of we ooit aan die
nare, niet na te vertellen lucht gewoon zou
den geraken.
Elektriciteit is heel goedkoop in Noorwegen,
want watervallen zijn hier geen zeldzaam
heid en zo wordt er dus zeer goedkoop elek
triciteit opgewekt. Iedereen kookt dan ook
elektrisch.
Maar met dat al zakken wij al aardig af en
het eindpunt Bergen ligt in het nabije
verschiet. Wanneer we daar 's avonds aan
komen is 't een fantastisch gezicht, want
de stad ligt beneden aan de fiord en de
buitenwijken ziin alle tegen de berg aange
bouwd. Het is een ongelooflijk mooi gezicht
het verlichte trammetje tegen de berg te
zien opkruipen. Bergen is de plaats waar
van men zegt, dat het van de 365 dagen er
meer dan 300 regent, nu wel niet aan één
stuk door, maar we maakten wel mee, dat
het 's morgens straalde van de zon en 's
middags stroomde van de regen. Uitgaan
zonder regenjas is meer dan roekeloos en
dat, doet dan ook bijna niemand. Het is
inderdaad zo. dat het enorm onbereken
baar weer is daar. Laten we hier dan maar
niet mopperen, want ons regenlandje laat
zich de laatste jaren wel van z'n goede kant
zien.
En zo hadden we dan het belangrijkste
deel van de reis weer achter de rug en gold
°ok hier, dat aan alles een einde komt. Van
Bergen naar Rotterdam was nu een wipje:
we waren blij weer terug te zijn in Holland,
maar wat we ook ooit nog zullen zien, het
aanschouwen van die prachtige midder-
nachtszon blijft een evenement, dat je maar
éénmaal in het leven meemaakt en dat je
nooit vergeet, omdat het een sprookje ge
leek maar toch waar was.