•flfockeid
17
Rijssense huisvrouwen zijn blijkbaar in het
algemeen niet erg bevreesd voor diefstal en
inbraak. Je kon nog wel eens rustig door
de openstaande deur naar binnen wande
len en niemand aantreffen. Zo kwamen we
ergens in een wijk, waarvan men ons ver
teld had, dat de bewoners nogal op „hun
eigen" waren, 't Was op een zonnige voor
middag en op het nummer, waar wij moes
ten zijn, stonden alle deuren open. We wan
delden binnen, namen de situatie voor het
invullen van onze formulieren al eens op,
maar er kwam niemand. Dan maar eerst
naar de buurvrouw. Ook daar vrij entree
en niemand thuis. Een buurvrouw aan de
overzijde riep ons toe, dat we maar eens om
de hoek moesten gaan zien bij nummer zo
veel. 't Was in die dagen, dat in de Kamer
gedebatteerd werd of de vrouw gelijke rech
ten van de man zou verkrijgen. Nu dan, wij
naar het opgegeven nummer; aankloppen
«na de deur geopend te hebben, vonden
j in de huiskamer een heel stel vrouwen
bijeen achter de koffie met gebak, want er
bleek een jarige te zijn. We werden met een
„hoeraatje" ontvangen en moesten al direkt,
ter ere van de jarige, gebak mee eten en kof
fie drinken, die morgen ons vijfde kopje. On
der gezellige kout van de gehele familie
haalden wij onze formulieren maar eens
weer voor de dag, want, nietwaar, wij waren
nu eenmaaal in dienst van de gemeente en
dan loop je er, ten koste van de gemeen
schap, de kantjes niet af. De vrouwen keken
met een schuin oog naar de cijfers en tekens
en maakten er grapjes over of „namen" de
teller. Vraag zoveel: „Wat doet Uw man?"
Antwoord: „wever". Invullen „wever jute-
fabriek". Volgende vraag: „Hoofd van het
gezin", waarop wij zelf het antwoord gaven
en invulden: „De Man". En dan vlug door
gaand: „De vrouw"?, waarop wij meteen
ook weer zelf het antwoord gaven„geen be
roep" er meteen aan toevoegend, „die woont
er bij in". Nu even het potlood op papier
houden en niet opzien. Je voelt, dat alle
ogen op je gericht zijn of dit nu ernst of
luim is. Dan langzaam en met een mede
lijdend glimlachje de kring rondzien en
meteen barst het vuur van alle kanten los.
Ziezo, die slag was dan voor ons.
Routine had je bij de telling ook nodig. Vaak
kwamen we tegen koffie- of theetijd in een
niet gesloten verlaten woning. Als het een
dubbele woning was en je hoorde in de ver
te vaag stemmen, werkte een vuistslag od
de muur sneller dan de telefoon. Het vol
gende ogenblik stond „moeder op het matje"
en meermalen gingen wij dan gezamenlijk
na even de situatie opgenomen te hebben,
terug naar de buurvrouw om daar ook kof
fie te drinken en tegelijkertijd twee formu
lieren in te vullen.
Dit is zo in grote trekken een beeld, hoe het
ons met de woningtelling is vergaan. Veel
koffie, thee en koek, soms teveel van het
goede. Vriendelijke ontvangst en prettige
conversatie. Wij zijn blij te hebben geteld.
Wij hebben Rijssen van een andere zijde ge
zien en prettige ervaringen opgedaan.
Huismoeders, en natuurlijk, ook wel va
ders, hartelijk bedankt voor Uw medewer
king.
H. V.
Juni was voor een tiental leden van ons
personeel een bijzondere dag. Zij zagen op
deze dag hun taak in onze werkgemeen
schap voltooid en legden hun werkzaamhe
den wegens het bereiken van de pensioen
gerechtigden leeftijd neer..
W. H. Pas, hoofdbaas in de Krasserij, te
kende 50 jaar geleden zijn arbeidscontract
met Ter Horst Co. en, is sedertdien onaf
gebroken in ons bedrijf werkzaam geweest,
's Morgens werd hij op het Kantoor door de
Directie ontvangen. Het was niet alleen dat
hij hier kwam om met enkel een handdruk
afscheid te nemen. Neen, hem werd op tref
fende wijze dank gezegd voor de wijze waar
op hij zijn moeilijke werk als baas heeft ver
richt. De Heer Ter Horst dankte hem na
mens de Directie voor het vele werk, dat hij
in dienst van Ter Horst Co. N.V. heeft
gedaan. De problemen, die het werk als
chef meebrengt, wist hij altijd op een juiste
manier op te lossen. Ook was hij altijd be-