Gok de kleinste wond
IVaat kindeten genieten
lïWfyeMtomë
0OK BIJ DE KLEINSTE WOND!
6
Als men enigszins een ernstige wond op
loopt, och, dan gaat men zonder aanspo
ring wel naar de verbandkamer of naar een
E.H.B.O.-man. Maar die kleine wondjes, een
snee, een schram, een ontvelling en derge
lijke, die zijn in zoverre eigenlijk gevaarlij
ker, dat velen ze niet de moeite waard ach
ten, er de aandacht en de zorg aan te be
steden, die ze nu eenmaal verdienen. Men
likt er eens aan, zuigt er een beetje op,
houdt ze misschien onder de kraan van de
waterleiding of stopt ze in een bak met wa
ter die toevallig hier of daar staat. De tijd
dat men er een stuk spinneweb op legde om
de bloeding te stelpen, is wel ongeveer voor
bij. Maar een vuile zakdoek komt er nog
heel gemakkelijk aan te pas
De gevolgen blijven vaak niet uit Na vrij
korte tijd wordt de wond warm, de huid
rondom wordt rood, de omgeving zet op. Als
men dan nog maar met de meeste spoed
naar de dokter gaat, loopt het gewoonlijk
wel los, maar velen zijn dan nog geneigd,
geen acht op de waarschuwende kenteke
nen te slaan. Men ziet het nog eens een
nachtje aan en de volgende dag is het dan
maar al te vaak zo ver gekomen, dat het
slachtoffer met een flinke infectie rond
loopt, koortsig en ellendig. Ja, in erge
gevallen loopt het zo, dat alleen amputatie
van het getroffen lichaamsdeel een bijna
zeker in de dood eindigend ziekteverloop
kan stuiten.
Voorkom dit alles, door elk wondje deskun
dig te laten verzorgen
Toevallig gaat het over die twee van ons
en over die anderen, al worden ze nu
niet direct genoemd. Ze zijn echt op die
leeftijd, dat ze denken dat je tijd genoeg
voor hun hebt. Ja zelfs, dat je alles weet en
toch niet kunt gaan zitten lézen als zij in de
weer zijn. Je moet ook eens met hen op stap,
niet te ver, niet te lang, maar met een bran
dend verlangen vaner uit Gezamen
lijk ga je dan alle mogelijke jasjes, truitjes,
schoentjes en wat dies meer zij, om die „pop
jes" heen wurmen. Een weloverwegende
moeder stelt hen vlak voor 't vertrek de
W.C -vraag. Maar steevast heeft, dan het en
thousiasme de overhand en redt het één van
de twee. Als dan vader toch maar zijn a'^fc
dere dasje omdoet en vliegensvlug de schoe^
nen aan, dan is 't zover. Een plan van waar
heen bestaat niet op zo'n dag. Met blijde gal
men wijzen ze ons hun gedachten aan. Naar
de wip-wap en de schommel. Speelkameraad
jes krijgen uitdagend te horen, dat ze toch
lekker niet mee mogen. Zonder gehang aan
spijlen en andere afrasteringen arriveer je
dan in de Tovatuin. De leien daken van het
gebouw doen je aan kastelen denken, maar