Het bang «ken van kinderen
Autotocht ge pensionneer den
op 2 Juni 1.1.
waar hij werkzaam was, heerste grote verslagen
heid.
Van der Noort was een kundig vakman en
een prettig mens om mee samen te werken. Zijn
heengaan is een groot gemis voor het bedrijf,
doch veel groter is het verlies voor zijn vrouw
en kinderen.
Het moge hen tot troost zijn, dat wij van der
Noort blijven gedenken als een man die voor het
bedrijf en voor zijn gezin zijn beste krachten
heeft gegeven.
komt nog zo veelvuldig voor, dat het volstrekt
niet vreemd is, dat je dikwijls zenuwachtige
kinderen en grote mensen tegenkomt.
Hoewel er natuurlijk vele oorzaken zijn van
zenuwachtigheid, halen we het „bang maken"
hier als voorbeeld aan.
Iets wat bij een kind grote indruk maakt, kan
ons nog jaren later last bezorgen en achtervol-
7
„Het was n'en mooien naomiddag en det
was 't."
Een paar dagen van te voren heerste er al een
spanning hoe of 't weer zich zou houden op 2
Juni, want per slot hangt daar alles van af.
eeuwn kuiern
De tocht zelf, het buiten zitten enz. Maar we
hadden geluk, want het weer was mooi en hoe.
Onderweg nog hier en daar de late appelbomen
in bloei, seringen, gouden regen, meidoorn. En
al die kleuren fris jong groen! Het had niet
mooier kunnen zijn.
'n plezeerig spil
Het doel van de tocht, „De Elf Provinciën"
op de Hellendoornse berg, was een geheim ge
bleven en voor velen zal het wel heel, heel lang
geleden zijn, dat zij in een speeltuin waren, of
misschien was het wel de eerste keer.
Het gaan naar de speeltuin zelf, zo van achter
het kopje koffie weg, was wel wat vreemd en
de bootjesvijver lag griezelig rustig te blikkeren
in de zon. Maar waarom zouden we óók niet
eens in zo'n bootje stappen, dachten de eerste
flinkerds, 't Begon met 2 mensen, toen 4 en bin
nen korte tijd waren er bootjes te weinig. Dan
maar in een wagentje over het terrein of in de
draaiton of voor de lachspiegels.
Daar gingen we weer. Zes volle bussen en zes
auto's. De Hellendoornse berg over naar Haarle,
Holten en langs de Overtoom weer op 't hoes an.
Maar dat er nog wel eens over deze tocht ge
praat zal worden, dat steet wa vaste. En nu ja,
men is eenmaal gepensionneerd, maar daarom
nog niet oud, en er kan nog best meegedaan
worden, dat heeft deze mooien naomiddag ons
nog bovendien meegegeven.
N. V.
Jammer, dat er ook weer een tijd van gaan
was en clie kwam toch heus, na nog enkele men
sen uit de doolhof geholpen te nebben.
't wol der nog wal in!
d' oole marine
