gauw het ruime sop kunnen kiezen, want we
hadden nog net een staartje van een hittegolf,
waardoor ook die enorme bosbranden woedden,
die weken en weken duurden.
De aankomst in Melbourne is nu niet bepaald
om over naar huis te schrijven. Weer gaan er
mensen van boord, hun onbekende bestemming
tegemoet en eerlijk gezegd is het ons vreemd
ze te missen. In 6 weken tijd wanneer je dag
aan dag met elkaar omgaat wen je aan elkaar
en voor de emigranten was het schip hun laatste
stukje Holland dat ze achterlieten. Geen Hol
landse taal meer, maar Engels en dat is voor
vele mensen nog onbekend. Wel was er iedere
morgen aan boord Engelse les, maar daar waren
zoveel beginnelingen bij, dat wij ons eigenlijk
afvroegen waarom deze mensen zich in Holland
al niet eigen hadden gemaakt met deze taal.
Een goed begin is 't halve werk. Natuurlijk leer
je het betrekkelijk gauw wanneer je niet anders
hoort en wel moet, maar dan heb je weer het
feit dat je het nooit goed leert schrijven omdat
je alleen de klanken kent.
't Is grappig wanneer midden in Melbourne
plotseling bezoek komt. Een Hollandse jongen
van 18 jaar, die persé boer wilde worden, in
Holland geen kans zag, en toestemming van
z'n ouders kreeg (hij is enig kind) te emigre
ren. Toen hij 17 jaar was vertrok hij per vlieg
tuig in z'n eentje naar Australië waar hij nie
mand kende. Bij onze ontmoeting was hij op z'n
eigen motor gekomen en nu is hij er 3 jaar en
heeft een eigen stuk grond en een soort luxe
vrachtwagen en bovendien nog een zaagmachine
en gaat dan bij de boeren bomen kappen. Bij
terugkomst waren de ouders natuurlijk erg blij
iemand te spreken, die hun zoon persoonlijk ge
zien had. „Zag hij er goed uit?" en „Zag hij er
netjes uit?" enz. En nu maakt deze jongen aan
stalten een bungalow te gaan bouwen en z'n
moeder maakt plannen om eens poolshoogte te
gaan nemen of ze daar zou kunnen aarden. Het
slagen in een vreemd land hangt af van het
aanpassingsvermogen van de emigrant. Blijf
nooit omkijken, maar neem de gewoonten van
het land aan, des te eerder voelt men zich thuis,
want je moet immers.
De stad Melbourne heeft geen uitgebreide bin
nenstad, men ziet er grote moderne gebouwen,
maar nergens een bouwwerk, dat mooi oud is,
dat doet vreemd aan wanneer men uit Europa
komt waar een eeuwenoude cultuur is en wat
toch een bepaalde sfeer geeft. Er zijn mensen
die dit missen en blijven missen, en dan heb je
een dobber. Mist men dit niet, och, dan probeert
men z'n eigen huis te krijgen, je hebt je werk,
je hebt je gezin, m'n liefje wat wil je nog meer?
Wanneer er goede tijden zijn wordt er goed ver
diend en andere tijden zijn er nog niet geweest
sinds wij na de oorlog aan 't emigreren zijn ge
slagen, maar er zal hard gewerkt moeten wor
den, wil men zich een kapitaal bij elkaar spa
ren waar men van moet leven wanneer men niet
meer kan werken.
Melbourne heeft ook een schitterende botani-
sche tuin en we kijken onze ogen uit op de exo
tische bloemen.
Prachtige grote rode canna's en reuzestrui
ken bougainville met paarse bloemen, een kleur
zoals ongeveer de clematis heeft. De tempera
tuur is nog tropisch, hoewel we aan het begin
van de herfst staan. We zouden tenminste tegen
wintertijd aankomen, maar 's avonds kun je
rustig om 12 uur in een zomerjurk lopen zonder
dat het woord „koud" je te binnen wil schie
ten. Wanneer het winter is dan kun je overdag
in een colbertcostuum lopen, maar 's avonds
kun je gerust een bontjas aantrekken. Deze
winter duurt echter maar kort en ondanks dat
er ook wel sneeuw valt krijgen de bladeren geen
kans bruin te worden en af te vallen. Alles blijft
ook groen en de vernieuwing in de natuur gaat
meer geruisloos dan bij ons.
Van Melbourne gaat de reis naar Sydney.
Voor de emigranten is alles aan boord al prach
tig geregeld vóór de aankomst. Alle formali
teiten zijn tussen Fremantle en Sydney reeds
afgehandeld door de „emigration officer", die
met z'n assistent in Fremantle reeds aan boord
kwam. De heer R. is zelf een Hollander van
geboorte, was jaren in Indië en nu ook reeds
20 jaar in Australië, waar hij niet meer weg
wil. Sydney is een stad van bijna 2 millioen in
woners en we stellen ons er veel van voor en
terecht, want de aankomst stelt ons niet teleur.
We varen in een baai en links en rechts van ons
liggen tegen de heuvels de woonwijken, als één
lange ketting en midden voor na een poos varen
verrijst plotseling de City met wolkenkrabbers,
waarin hoofdzakelijk kantoorgebouwen en win
kels gevestigd zijn. Sydney bestaat dus uit een
binnenstad met hoge gebouwen, die je direct
laten zien dat je in een wereldstad van formaat
bent, en de woonwijken. Deze bestaan allemaal
uit bungalows (de woningen zonder verdieping
of zolder) en huizen met één etage. Deze woon
wijken of suburbs, zoals ze in 't Engels heten,
zijn behoorlijk uitgestrekt en toch zijn er meer
dan 80. Het is niets gek wanneer je in tram
no. 74 stapt en tot de 68e halte rijdt, maar dan
nog gaat de tram wel drie kwartier verder vóór
deze aan het eindpunt is. Bovendien kun je ook
Een Botanische tuin te Melbourne
