Overpeinzing na de vacantie.
Reislink Spinnerij Bijvank.
Om zo toch sportief te blijven,
Dat is voor mij de sport.
Solidair blijf ik met het elftal,
Waar ik nooit een lid van word.
En mocht mijn club er in slagen
Alle anderen te verslaan,
Zeg ik met de kampioenen:
„Jongens, dat hebben wè fijn gedaan!"
Reserve.
Het is niet anders, de vacantie zit er voor dit
jaar al weer op. Ieder jaar weer hetzelfde liedje,
zomer, aanbrekende vacantie, eindelijk is bet zover
maar eer we er op bedacht zijn is de koek weer op
en moeten wij, letterlijk en figuurlijk, de draad van
het dagelijkse leven weer opvatten. En of het nu
een vacantie is van een week, 14 dagen of meer
dan 4 weken, welk voorrecht b.v. de mensen uit de
onderwijzerswereld beschoren is, het blijft allemaal
hetzelfde, de voorpret tot de vacantie, dan de eer
ste vacantiedag en zó is het weer achter de rug.
En dan kunnen wij ons de vraag stellen, wat
maken wij eigenlijk van onze jaarlijkse vacantie,
halen wij er uit wat er toch volop in zit, genieten
wij hiervan zoveel mogelijk of doen wij nog altijd
als die jonge man, die met zijn vacantie naar Apel
doorn geweest was om daar lekker koud bier te
drinken. Als dat het doel van onze vacantie is, als
wij verder geen aspiraties hebben, als wij de va
cantie als vanzelfsprekend over ons laten komen
en dan nog wel eens een plannetje maken als ande
ren reeds lang zijn uitgezworven, neen dan is de
vacantie slecht aan ons besteed. Hij of zij, die van
zijn jaarlijkse vacantie een feest maakt, die hiervan
eigenlijk een geheel jaar geniet, is meer actief.
Zulke vacantiegangers bestuderen de mogelijkhe
den, die er in zitten, zij maken plannen, verwerpen
deze weer en projecteren weer nieuwe. Zij toetsen
hun nieuwe plannen voor het volgende jaar aan de
ervaringen, die zij dit jaar opdeden en zij leggen
regelmatig een cent opzij. Ja, nu al, nu deze vacan
tie pas weer achter de rug is. Als zij gaan kam
peren, benutten zij de winteravonden om hun uit
rusting te repareren of te verbeteren, waarbij met
vrienden of kennissen nieuwe plannen worden be
sproken. Zij weten, wat ze willen, maar ook, zij
willen, wat zij weten. En zij weten, dat uit een
vacantie heel veel meer is te halen dan de enkele
dagen, die men dan werkelijk uit is.
Niet ieder, dit geven wij gaarne toe, is in de
gelegenheid aan zijn jaarlijkse vacantie deze aan
dacht te besteden of uitgaansplannen te maken.
Ouders met gezinnen, vooral met jongere kinderen,
kunnen dat zeker niet op deze wijze doen. Maar
toch wagen wij het te zeggen, dat ook zij over het
algemeen veel meer van hun vacantie zouden kun
nen maken dan dit vaak het geval is. Is het nu niet
zo, dat men bepaalde werkzaamheden, op het land,,
in de tuin of wat dan ook, tot de vacantie uitstelt.
Dan, zo redeneert men, heeft men immers mooi de
tijd. Wij voeren daar tegen aan dat men deze werk
zaamheden in het algemeen niet juist in de vacan
tie behoeft te doen. Daarvoor kan ook op andere
wijze tijd gevonden worden en anders laat men het
land maar eens een keer het land. Moeder, die dag
aan dag druk is in haar huishouding is vaak nog
meer aan vacantie toe dan wij mannen, die het
huishouden met alle moeilijkheden van onzen tijd,
aan haar overlaten. Laten wij dan toch die éne
week ter wille ook van haar eens vacantie nemen,,
neem haar mee en ook de kinderen naar buiten,
naar de heide of het hos, proviand mee. En wij zijn
hier zo bevoorrecht met bos en bei, dat wij des
noods de fietsen nog thuis kunnen laten, daar een
korte wandeling ons reeds op vele mooie plekjes
brengt.
Maar er zijn veel meer mogelijkheden met een
minimum aan kosten, die uitgebuit kunnen wor-
den. En als wij dan op deze wijze met onze gezin
nen de vacantie genieten, weet ik zeker, dat het
kippenhok het volgende jaar vóór de tweede helft
van Juli gerepareerd is, dat de bonen op het land
er tijdig mooi bij staan zonder onkruid en dat u
op den eersten dag van de vacantie geen plannen
meer behoeft te maken, daar dit reeds lang te voren
in alle onderdelen vastgesteld is.
'n Collega.
Eindelijk was dan de 19e Juli aangebroken, de
eerste vacantiedag, waarnaar door zovelen verlan
gend was uitgezien; en niet het minst door de Reis-
cluh Spinnerij Bijvank. Elke keer kregen wij te
horen: Ik wol det 't mee Zoaterdag was, of: Wat
zeuwe een wille hebn.
Toen we 's morgens om 10 voor 7 op het Schild
kwamen, stond de autobus al gereed, maar niemand
was nog ingestapt, omdat we een andere bus had
den verwacht. Zodra we echter wisten dat het onze
bus wel was, waren spoedig alle plaatsen bezet, be
halve van één der leiders, de heer P., die vijf minu
ten te laat kwam. (15 cent boete en 5 minuten
aftrek.)