De nieuwe personeelsrevue
Sint Nicolaasfeest
Om maar met de deur in liuis te vallende
nieuwe revue staat op stapel en met de instudering
is liet gezelschap reeds weken druk bezig. Het zal
dan de vijfde worden in successie, dus liet eerste
lustrum. Zonder hierop vooruit te lopen, menen wij
toch wel te mogen zeggen, dat de samenstellers
ook deze keer met veel fantasie iets goeds hebben
samengesteld, waarmede zij ongetwijfeld de lachers
op hun hand zullen krijgen. En daar gaat het ten
slotte toch om. Ernst is er in onze huidige samen
leving te over. De zorgen eens even te vergeten en
eens even breed-uit te lachen, is voor jong en oud
op zijn tijd nuttig en nodig.
Het is ongetwijfeld onnodig nog eens te zeggen,
dat onze revueïsten nooit iets brengen, waaraan
iemand in zijn gevoelens gekrenkt zou kunnen
worden.
Het ligt in de bedoeling, op 10 Januari a.s. met
de uitvoeringen aan te vangen, die datum uitslui
tend voor leden der sportvereniging. Onder leden
der sportvereniging worden verstaan zij, die hun
contributie van 25 ct per maand t/m December vol
daan zullen hebben. Dit ter voorkoming van teleur
stelling.
Daar „Het Anker" voor die tijd niet meer zal
uitkomen, menen wij goed te doen, in dit nummer
de algemene regeling nog even hekend te maken.
Deze zal in grote trekken gelijk zijn aan die van
voorgaande jaren. Ook nu nodigen wij ons gehele
personeel gaarne tot een bezoek uit en iedei zal
ook thans weer het recht van introductie hebben,
echter uitsluitend voor huisgenoten of verloofde.
Deze uitnodiging aan het personeel wordt niet
gedaan namens het revue-gezelschap of de sport
vereniging, doch namens de Directie van ons be
drijf, die hiermede in het verleden de bedoeling
heeft gehad, allen uit ons bedrijf in de winter
maanden een gepaste en voor ieder acceptabele
ontspanning te bieden en welke bedoeling nog
steeds van kracht is.
Het spijt ons te moeten zeggen, dat de mede
werking van enkelen in voorgaande jaren niet
steeds correct geweest is. Wij bedoelen hiermede,
dat er nog zijn, die, uit welke motieven dan
ook, wel hun kaarten aanvroegen, waarmede wij
dus met 't bezetten van plaatsen rekening moesten
houden, terwijl deze plaatsen op de avond van de
uitvoering open bleven. Dit is natuurlijk vervelend,
doch het kost ook onnodig geld. Daarom nog eens:
ieder is van harte welkom en wij zouden niets liever
zien, dan dat ons personeel voor de volle 100
van de uitnodiging gebruik zou maken. Doch als er
onder u zijn, die dit, om welke redenen dan ook,
niet willen, hetgeen wij gaarne zullen respecteren,
laat men dan a.u.b. ook geen kaarten aanvragen,
zodat wij alle plaatsen kunnen benutten.
Onze. gepensionneerden.
Het wordt wel bijzonder op prijs gesteld, deze
groep, die allen voor een nader te bepalen datum
zullen worden uitgenodigd, in het Parkgebouw te
ontvangen. Het is echter ieder jaar nog weer ge
bleken, dat velen van de uitnodiging een geheel
verkeerde opvatting hebben. Zij accepteren wel hun
uitnodiging en nemen hiertoe de entreekaarten in
ontvangst, echter met de bedoeling hiermede ande
ren een genoegen te doen. Daarmede doet men
„anderen" echter allerminst een genoegen, want op
deze kaarten hebben wij de laatste jaren herhaalde
lijk belangstellenden de toegang moeten weigeren,
ook al beroept men er zich honderdmaal op, dat
men de kaarten van die of die heeft ontvangen.
Nogmaals, alle gepensionneerden zijn van harte
welkom, doch men vrage geen kaart aan, als men
niet persoonlijk wil gaan. Hun kaart is strikt per
soonlijk en zij hebben daarbij het recht iemand
anders uit te nodigen, (lie dan echter bij het be
treden van de zaal in hun gezelschap zal moeten
zijn.
Wij mogen hiermede volstaan en aller mede
werking verzoeken, hetgeen wij trouwens voor-de-
hand-liggend mogen achten. Breng straks uw goed
humeur mee, enkun je nog zingen, zing dan
een liedje mee, als daarvoor gelegenheid is.
Voor een critische zaal is 't heel moeilijk spelen,
maak het de executanten een beetje gemakkelijk
en werk daardoor mede er ook voor u zelf een echte
ontspanningsavond van te maken. So long. V.
Op 5 December 's middags was het in de zaal
van het Parkgebouw een drukte van belang.
Meer dan 400 kinderen van arbeiders van Ter
Horst Co. N.V. volgden daar met aandacht
het sprookje van „Roodkapje en de Wolf," dat
door de heer H. Smits van Deventer met z'n
poppenkast werd vertoond. Tot luidruchtig mede
leven kwam het echter pas later, toen de „echte
Janklaassen met z'n grollen voor het voetlicht
kwamde belevenissen van deze beminde figuur
slaan altijd in, vooral als zo'n bedreven vertoner
als de heer Smits de poppen hanteert.
Toen was de beurt aan St. Nicolaas, die statig
kwam binnenwandelen, voorafgegaan door een
hupse Pieterbaas. De bedremmelde kleintjes, die
bij de Sint moesten komen, waren al gauw op
hun gemak gesteld en Zwarte Piet hoefde niet
handelend op te treden. Een der meisjes zong
op verzoek van de Sint een liedje te zijner eer
duidelijk en glashelder klonk het zuivere kinder
stemmetje door de zaal. 't Was een prachtig
geslaagde middag, die besloten werd met een
tractatie.
