We zongen in onze revue „We komen er wel maar we zijn er nog niet." Inderdaad, .zo is het. Wanneer onze meisjes blijven voortgaan haar sport serieus te beoefenen, wanneer zij, zoals deze middag, zich volkomen op haar sport concentreren, zullen wij, wat wij hebben bereikt, niet alleen blijven behouden doch het nog verder kunnen brengen, al wegen dan ook de laatste ,oodjes zwaar. En dat wij er niet zijn, zullen wij allemaal wel begrijpen, want als we dat zouden menen, zijn we verloren. Dan zouden we heel spoeaig moeten prijs gevem, wat wij zo moeizaam hebben bereikt met goede samenwerking. Vooral op dit laatste willen wij nog eens de klemtoon leggen. De samenwerking tussen de meisjes onderling, tussen de meisjes en de leiding, tussen onze sportvereniging en de Directie is zo volkomen als wij die maar zouden kunnen wensen en alleen daardoor is het mogelijk geweest deze prachtige successen te bereiken, ons aan onze sport zoveel genoegen te doen beleven. Mogen wij met dat voorbeeld voor ogen steeds alles doen, wat onze hand vindt om te doen, in ons werk, in ons huise lijk leven, in onze gemeenschap. Als we dat slechts konden benaderen, zouden we meer overtuiging kunnen zeggen „We Komen Er Wel Al Zijn We Er Nog Niet. Over herenwandelsport gesproken. Dat is nu ook in kannen en kruiken. We hadden in de morgen van de tweede Pinksterdag een tocht ge organiseerd door Notter. via Nijverdal hoofdweg terug naar Rijssen. Ieder was vrij hieraan deel te nemen en nu konden dan de heren ook eens tonen, dat het hun menens was. Vroeg uit de veren want om 6V2 uur was de start, maar dat was op deze uitzonderlijk móoien zomerdag geen bezwaar. Of wel We weten het niet, maar wel weten we, dat we vertrokken met een groep van 30 meisjes en één mannelijke deelnemer behalve dan ondergetekende en deze mannelijke deelnemer be hoorde niet tot het personeel van ons bedrijf. En zij, die deze mooie morgen hebben verslapen hebben werkelijk veel gem.st. Schrijver dezes kwam terug met onder elke voet een blaar als een kippenei, maar daarvoor had hij deze mooie tocht niet gaarne willen missen, onze conclusie is echter, dat wij voorlopig de Ontwikkeling van de heren-wandelsport nog wel even kunden laten rusten. Twee korfbalwedstrijden werden nog door onze meisjes gespeeld. De eerste te Nijverdal tegen de meisjes van de N.S.B., die, natuurlijk, ook deze keer het niet tot een overwinning konden brengen. Deze keer wonnen wij inderdaad niet onverdiend met 0—I, maar we speelden ook wel eens zwakker en wonnen dan toch. Prettige te genstanders echter. Het gaat er in een wedstrijd steeds vinnig toe en na de ontmoeting hangen ze elkaar om de hals. Na afloop nog even gezellig en gastvrij bijeen, waarbij de Heer Stork als gast heer optrad. De tweede wedstrijd werd gespeeld te Vriezenveen tegen d meisjes van J. 6 T. en deze wedstrijd werd voor onze ploeg een 1 0 nederlaag. Dit zou qua veldspel niet nodig geweest zijn want onze ploeg was zeker even sterk, misschien nog iets meer aanvallend, maar onze ploeg ver zuimde al te vaak de korf te zoeken. Maar dat moet je liever niet zeggen; wij riskeren hiermede een pak slaag. Wij besluiten met een paar mededelingen, of juister, op een paar misstanden te wijzen. In de eerste plaats de heren. Willen zij bedenken, dat het R.V. terrein en de kleedkamers ons gastvrij zijn afgestaan. Laat dan ook niemand bemodderde schoenen in de wasbakken schoon spoelen doch deze mee naar huis nemen om ze daar goed te reinigen. Voor het laten drogen zorgt jan dan wel. Averesch heeft verder opdracht onder werk tijd geen schoenen af te geven wil ieder daar rekening mee houden, ook het kantoor V\< ij weten, dat juist het laatste kantooruur druk kan zijn, doch wij kunnen nu eenmaal geen uitzon deringen maken. Wij verzoeken verder allen nog eens met nadruk zuinig op het sportmateriaal te zijn. De leiders der elftallen zorgen voor de jerseys, maar broekjes worden niet ingenomen. Wie niet meer voetbalt en een broekje heeft wordt verzocht dit dan onmiddellijk aan de leider der ploeg in te leveren. De heren, die gymnastiekschoenen ont- vingen bergen deze ook wel netjes^ op tot het komende seizoen? Wij vragen in deze slechts llwe sportieve plicht. Bij de meisjesafdeling komt het natuurlijk voor, dat een bedankje binnenkomt en, als regel wordt dan tevens aan de leidsters der afdelingen sportcostuum en schoenen ingeleverd. Als regel zeggen wij, maar helaas zijn er enkelen, die dit niet deden. Vlogen wij haar verzoeken dit nu alsnog per omgaande te doen. De pakjes zijn en worden nooit Uw eigendom, ook niet, al hebt U ze dan zelf in elkaar gezet. Zeer afkeuringswaar- dig en hoogst onsportief is het, wanneer we horen, dat een meisje, thans elders in betrekking, zich niet ontziet in haar werk een blouse te dragen, die ze had moeten inleveren. Wij zullen niet schromen ook haar tot de orde te roepen. Tenslotte delen wij onze meisjes nog mede, dat wij van B. 6 W. toestemming hebben ver kregen onze oefeningen tijdelijk te mogen houden op het Zwembad-terrein op Dinsdag- of Donder dagavond. Daar Dinsdagavond algemeen beter schikt zullen wij deze avond aanhouden. Wij kunnen niet nalaten toch nog iets te schrijven over het wandelconcours te Deventer, waarin onze groep met 57 meisjes uitkwam. Een prachtig maar heel moeilijk parcours, dat, dank zij de speciale voetverzorging van een der Rode Kruis verzorgers, door alle meisjes volbracht kon worden en op een wijze, die alle lof verdient. Wij kwamen als eerste met 266,5 pt. uit de bus, waarop als prijswinnende groepen v ol^den d

Erfgoed Rijssen-Holten

Het Anker | 1948 | | pagina 5